Waarom roeien?
Ik heb vanaf mijn 16e geroeid, eerst als kind bij De Laak in Den Haag. De vader van een school-vriendinnetje heeft zijn dochter en mij een keer meegevraagd in een wherry. Ik was meteen verkocht en het was niet eens mooi water want De Laak ligt op een industrieterrein. Maar ik vond het geweldig. Ik mocht van mijn ouders lid worden. Ik heb nog korte tijd aan stijlroeien gedaan (snelheid was niet belangrijk, maar mooi gelijk roeien wel – red.). Maar ik werd steeds fanatieker en trok meer naar de jeugdwedstrijden op de Bosbaan. Toen ik ging studeren kwam ik bij Nereus terecht.
Na 20 jaar niet geroeid te hebben en ik inmiddels in Nes a/d Amstel woonde, heb ik het weer opgepakt. De keuze was tussen Willem III of Michiel de Ruyter in Uithoorn. En Michiel de Ruyter beviel me wel, dus zo ben ik lid geworden. En ik was het nog niet verleerd.
Toch afzeggen?
Omdat ik al ruime roeiervaring had, kwam ik niet in de instructie en miste daardoor de opvang en de integratie die je bij instructie meekrijgt. Ik had het gevoel dat ik nergens bij hoorde en had dus bijna toch weer opgezegd.
Veel roeiervaring
Bij de jeugd bij De Laak was ik behoorlijk succesvol. Later bij Nereus kwam ik in een 1e jaars vier, want er was dat jaar geen acht. Ik heb meegedaan aan Europese kampioenschappen in Oost- Duitsland en heb met een vier brons gewonnen. De Russinnen en Oost-Duitse roeisters waren altijd eerste en daarna kwam de rest. Dus al met al heb ik een rijk roeiverleden. Helaas waren er toen nog geen Olympische Spelen voor dames. Dat was eeuwig jammer.
Hoe was de eerste ontvangst op de club
Ik ben eerst een paar keer ’s middags in het weekend langs geweest, maar toen was er niks te doen. Dus ik dacht, wat is dit voor een club. Bij de bardienst konden ze me alleen maar een telefoonnummer geven. Kees Blokland heeft mij uiteindelijk ontvangen en doorverwezen naar Saskia Overwater. Zij regelde dat ik kon meeroeien in een ploeg. Maar op dat moment had ik nog geen stuurproeven, en dat was niet de bedoeling. Over mijn hoofd heen verschilden de meningen dus dat is verder niks geworden. Daarna natuurlijk wel de stuurproeven gehaald (bij wedstrijdroeien wordt er gezorgd voor stuurlieden). Nu was het zo dat de ploeg van Pieter Plooy scherp in de gaten hield, wie de grote stuurproef (nu St2 – red.) haalden. Die werden namelijk hartelijk uitgenodigd om te komen sturen in zijn boordroeiploeg, die op zaterdagmorgen roeide in de Witte Olifant. Dat heb ik ook een tijd gedaan, totdat er een invaller nodig was en vanaf dat moment heb ik mee geroeid.
Enige tijd geleden hebben we bij mij thuis een etentje gehouden met de ploegleden van de Witte Olifant en hun partners. Pieter had een taart laten maken met een afbeelding van de boot. Op Jaap Teeuw en ik na, zijn de ploegleden gestopt. Veelal om gezondheidsredenen. Dat is natuurlijk jammer maar het etentje was een gezellige afsluiting van een mooie periode. We houden nog contact. Voor de coronatijd kwamen we geregeld koffie drinken op de Kampanje, maar dat is nu ook even gestopt.
Als vrijwilliger
Ik heb volwassenen instructie gegeven en ook skif instructie. Later was ik ook lid van de proevencommissie. Omdat ik nu mantelzorger ben, heb ik daar geen tijd meer voor.
En nu
Na zo’n anderhalf jaar pendelen tussen hier en Wales, waar mijn vriend woonde, roei ik sinds enige tijd heel gezellig en informeel op zaterdagmorgen bij de ploeg van o.a. Ellie van Tol. In de appgroep kijken we wie er zijn en daarmee wordt de indeling gemaakt.
Wat wil je de vereniging meegeven
Michiel de Ruyter is een bijzondere club, waar veel mensen zich voor inzetten. Het is belangrijk om dat te behouden omdat het zoveel toegevoegde waarde heeft. Het is ook belangrijk dat nieuwe leden dit oppakken en overnemen. De coronacrisis laat zien dat saamhorigheid belangrijk is.
LTH