Over de ‘Heren van MdR’ in de 8:
Ja mensen, in de recente geschiedenis was het nog zo, dat de Heineken vierkamp het weekend vóór de Head of the River werd gevaren en dat dit een natuurlijke opbouw vormde naar het gemiddeld acht kilometer lange parcours van de Head of the River. De laatste jaren is dit echter andersom. Waarschijnlijk heeft er iemand bij de bond gedacht: “zo, dat gaan we eens even helemaal anders doen.”
Voor degenen die niet bekend zijn met de begrippen Head en Heineken, een korte uitleg.
De Heineken, Heineken vierkamp of H4K is een vierkamp die is verdeeld over de zaterdag en de zondag. Bestaande uit een 2500 en 250 meter op de zaterdag en een 5000 en 750 meter op de zondag.
Echter de Heren en Dames van MdR hebben reeds een dusdanige staat van dienst dat voor die klassementen de 750 meter vervalt. Bent u er nog?
Alle afstanden worden op de Amstel gevaren en finishen voor het clubhuis van Nereus. Op dezelfde Amstel wordt de Head of the River, ook wel ‘de Head’ over een afstand van om en nabij de 8000 meter gevaren. Afhankelijk van de status van de brug in Ouderkerk aan den Amstel, waar gestart wordt. De finish is voor het clubhuis, of moet ik zeggen sociëteit, van De Hoop.
tactiek
De oplopende lengte van het wedstrijdparcours van 2500 naar 8000 meter paste perfect in het door, de voor u reeds wellicht bekende Eric, ‘De metronoom’ opgestelde trainingsschema.
De Heren van MdR, voor wie geen uitdaging te groot is, en die, zoals in eerder gedane verslagen te lezen is, zich zowel fysiek als mentaal op de strijd hebben voorbereid, reageerden dan ook met een aantal tactische wissels binnen de ploeg. Op die manier kon men de combinatie van Head en Heineken optima forma racen.
Net als bij het wielrennen en schaatsen heb je ook bij het roeien sprinters, klimmers en lange afstand rijders. Ja, ik hoor u denken mensen: “Klimmen met schaatsen?” Wellicht brengt het u op ideeën en hebben we er over 8 jaar een nieuwe olympische sport bij. Enfin we dwalen af.
Voor de uitdagingen van de H4K was meer sprint power nodig, moest iets meer gewicht in de schaal worden gelegd en ontbrak het nog aan wat Noormannen spirit. Na tactisch beraad onder de ploegoudsten werd besloten dat gezocht moest worden naar een man, een Mensch – een Veroveraar, die zich durfde te meten met de Heren van MdR. En ja mensen hij werd gevonden. Een man met zijn roots bij Gyas in het hoge noorden. Gehuld in een mantel van rendierhuiden werd hij aangetroffen in De Kwakel. De perfecte match met ‘Massive’ Simmen. Samen zullen zij het middenschip opsluiten, zodat ook tijdens de 250 meter de boel goed bij elkaar blijft. Het tempo werd dit keer gezet door Cees, ‘Het is gewoon een kwestie van vijf keer in de week trainen’ van D. Een man die met zijn benen meer
kilowatts levert dan alle zonnepanelen op zijn huis.
zaterdag
De zaterdag, mensen, de dag van de 2500 en 250 meter ving aan en enigszins gespannen verzamelden de Heren van MdR zich bij RIC. De dames hadden de boot al lekker ingegroeid. Enige modificaties aan voetenborden vond plaats, zodat ook Bart, ‘Ja, ik zal het beperken tot 90 procent’ B. goed in de boot paste.
Tijdens het oproeien werd er nog even een sprint getest. Deze sprint mensen, was niet alleen indrukwekkend voor de omliggende ploegen, maar zelfs de Heren van MdR waren enigszins overrompeld door hun eigen kunnen.
Ploegen werden in startvolgorde gerangeerd, gespannen naar de voorstart. “Michiel de Ruyter, u mag opbouwen!”
Boem!, daar gingen de Heren van MdR. Kippenvel mensen. Een geoliede vechtmachine, vastberaden gehoor te geven aan de eerste twee regels van het clublied (???).
Er werd strak gestuurd en al gauw kwam de Berlagebrug in zicht. Een bruggat werd gekozen, de eindsprint tijdig ingezet en bam! Strakke finish. Heel even enigszins zelfgenoegzame blikken op de gezichten van de Heren van MdR. Daarna direct weer focus. Bij de 250 meter sprint kun je je geen fouten veroorloven, is twijfel fataal en ook niet onbelangrijk: De laatste 50 meter zijn voor het clubgebouw van Nereus.
De ploegen worden weer opgelijnd,
Twee aan twee…
Richting de voorstart..
Michiel de R….
Pang, als een jachtluipaard op de loer bij een kudde impala’s kwamen de Heren van MdR uit startblokken. Riemen bogen, riggers kraakten, een geschrokken Nijlgans vloog tegen een boei.
In iets meer dan vierenveertig seconden werden de 250 meter afgelegd.
Dit had indruk gemaakt mensen. De speaker van Nereus, anders goed voor een complete dag ge-ouwehoer, zweeg even, biertjes vielen uit handen. Dit had men lang niet gezien.
Door de Heren van MdR werd er tijdens het uitroeien alweer nagedacht over de tactische wissel voor morgen. De 5000 meter.
zondag
Ja mensen, team spirit en tactiek gaan hand in hand. Hendrik, ‘Ik doe nog even een hoogte stage in Curacao’ H. werd ingezet op bakboord boeg om een iets meer, voor de muziekkenners onder ons , legato in plaats van staccato ritme te forceren.
Deze tactische wissel leek pas in de tweede helft van de wedstrijd zijn vruchten af te werpen. Omdat de snelste ploegen als laatste startten doemden er langzaamaan een aantal ploegen op. Stuurman Jorg, ‘Strakker kan ie niet’ S zette een koers uit die geen ruimte bood om in te halen, maar ook niet om later protest tegen aan te tekenen.
Het besef dat de tweede helft van de 5000 meter was ingezet deed de Heren van MdR terug denken aan de 2500 meter van de dag daarvoor. Even terug denken aan de krachtverdeling over de 2500 meter zorgde ervoor dat de Heren van MdR niet bang waren om de benen er nog wat steviger onder te zetten.
De opkomende ploegen kregen geen kans en er werd wederom een strakke koers richting de Berlagebrug gezet. Er werd voorzichtig versneld, na de finish kon het licht uit, hoefde er niet meer gepresteerd te worden. Er werd nog eens versneld, alles kon uit de kast. De eindsprint werd aangekondigd en daar gingen de Heren van MdR dynamisch als een kudde gazellen.
Het finish signaal klonk. Het zat er op. Een prestatie om trots op te zijn. En, goed voor een startplaats volgend jaar.
— 25st van de 77 masters ploegen
— 7de van de 21 masters D ploegen.
tekst: Marco / foto´s: anonieme fans van MdR