Twee keer een blik !
Het grootste roeievenement ter wereld – wat betreft aantal roeiers – is de jaarlijkse World Rowing Masters Regatta. Dit jaar was dit mondiale toernooi redelijk dicht bij huis, namelijk in Brandenburg an der Havel, niet ver van Berlijn, op de Regattastrecke ‘Beetzsee’. Voor Anne Marie was dat een prima uitgangspunt om 26 jaar na dato (toen ze bij hetzelfde toernooi in München hebben gevaren) met haar Berlijnse roeimaatje Sabine als reünie hier weer in de tweezonder te stappen. En Cees kon makkelijk aanhaken bij een aantal Rijnlandse roeimaatjes, voor wie deze wedstrijd een belangrijk verenigingsdoel is.
De ‘WRMR’ is zeg maar het officieuze wereldkampioenschap voor masters, een moderne term voor wat vroeger gewoon ‘veteranen’ waren. In meer dan tien verschillende leeftijdscategorieën wordt er boord-aan-boord met 8 ploegen tegelijk in de baan gestreden over 1000 meter, zo ongeveer de meest verschrikkelijke en verzurende afstand die er in het roeien bestaat. In één-en-hetzelfde nummer, zoals bijvoorbeeld de dubbelvier in onze leeftijdscategorie (55-60 jaar) liggen er meer dan 70 boten aan de start, die dan in heats van 7 of 8 ploegen tegelijk starten. Ook al die heats zijn binnen de leeftijdscategorie weer op gemiddelde leeftijd ingedeeld. Ploegen komen van over de hele wereld hier naar toe. Zo lagen we in ons E4x veld tussen Zwitsers, Britten, Polen, Spanjaarden, Italianen, Denen, Brazilianen, Oekraïners, Ieren, Amerikanen, Australiërs, Zuid-Afrikanen, andere Nederlanders ook en vooral heel veel Duitsers.
De wedstrijden vangen ‘smorgens al vroeg aan en gaan dan eigenlijk zonder pauze door tot het begin van de avond. En dat van woensdag tot en met zondag. Iedere drie minuten wordt er dan een veld van acht boten weggestart. Door een strak georkestreerde logistiek loopt alles op rolletjes – dat kan je aan de Duitsers wel overlaten. Dat begint met een enorm botenterrein, met drie grote vlotten om het water op te gaan en ook weer drie andere om eraf te komen. Met boegnummers die pas 45 minuten van tevoren opgepikt kunnen worden en enorm ruime gangpaden tussen botenterreinen en de vlotten om een heleboel boten snel naar en van het water te brengen.
Aan het groots en professioneel georganiseerde evenement doen maar liefst 720 verenigingen mee en meer dan 3500 roeiers en roeisters, waarbij velen wel tot een keer of zes à zeven ‘over de baan’ gaan. Je mag ook starten in jongere leeftijdscategorieën, maar dan is de tegenstand jonger en dus over het algemeen sterker. Wij vonden het beide met drie keer starten wel voldoende. Voor Cees kwam dat neer op twee keer een tweede plaats in de vierzonder (boordroeiend dus) en zowaar een ruime overwinning – met licht tussen de boten – in de dubbelvierzonder. Anne werd met Sabine samen twee keer derde in de tweezonder en kwam ook als eerste over de streep in de dubbelvier, een combinatie samen met nog een paar Duitse dames van Sabine haar club uit Rüdersdorf.
Het vertoonde roeiniveau bleek behoorlijk divers. Een flink aantal oud-Olympiërs en WK-gangers roeien her en der mee – velen nog topfit – maar ook fanatieke laatbloeiers zijn er onder de deelnemers te vinden. Tussen de eerste en laatste boot in een heat liggen vaak vele lengtes licht, maar vooraan wordt consequent hard gevaren. Grootste gemene deler is dat iedereen hier een groot hart heeft voor de roeisport en geniet van het samen sporten. Dat gaat door tot hoge leeftijd, dat bleek wel bij de ceremonie ter ere van de ‘Octogenarians’, oftewel de ruim 100 deelnemers van boven de 80.
Volgend jaar staat voor de WRMR het idyllische meer van Banyoles in noord Spanje op de agenda, het roeiwater van de Olympische Spelen van ’92. Wie doet er mee?
Tekst en foto’s: Anne Marie en Cees