Nooit gedacht dat er naast onze camping bij Lac Paladru een roeivereniging zou liggen. We waren inmiddels bij onze zesde camping aangekomen, de luifel stond uit en de stoelen stonden op hun plek het was warm en het meer lonkte als verkoeling.
Al snel zag ik een paar roeiboot-rompen in het water drijven en daar aangekomen bleek dat onze camping direct naast “Aviron (= roeien) Du Lac Bleu” lag.
Het was die middag nog stil op het terrein en ik vroeg mij af of er door de week geroeid werd. Google suggereerde dat men de volgende dag om 9:00 uur weer open zou zijn. In het kader van niet geschoten is altijd mis, stond ik de volgende ochtend in mijn roei-outfit bij de vereniging en daar was het al behoorlijk druk. Er was veel jeugd maar ook een vijftal mannen van mijn leeftijd. De meeste boten lagen onder een afdak maar veel roeiboten lagen in de openlucht.
Het ontvangst was uitermate vriendelijk. Toen ze begrepen dat ik al meer dan dertig jaar roeide, veranderde hun blik en leken ze mij ineens serieuzer te nemen. Ze boden mij een Wintech skiff aan, niet veel later hielp ik mensen hun boot in het water te leggen en werd ik ook geholpen. Ik had uit een gesprek opgemaakt dat ik de gele boeien aan stuurboord zijde diende te houden en altijd het meer dwars over te steken. Op deze manier had je nooit tegenliggers.
Overigens bleek de vereniging diverse cursussen te geven gedurende de zomer en waren er betaalde instructeurs die bij een regionale roei-organisatie aangesloten waren. Er waren relatief veel jongeren en later zag ik nog een groep uitzonderlijk lange kerels. Mogelijk dat het om een basketball team ging die later in een paar C-acht’s wegvoeren.
Die ochtend stond er nauwelijks wind en zoals je op de foto ziet, was het blauwe gekleurde meer spiegelglad. Het meer is zo’n 5 kilometer lang en een kilometer breed. Bij de meeste gele tonnen was het rustig maar op één plek lag een zwerm van vissersboten die ik makkelijk kon ontwijken.
Het was een genot om te roeien. De Wintech met zijn vleugel rigger voelde vertrouwd aan. Het meer is aan alle kanten omringd door groene heuvels en er zijn hier en daar wat strandjes. Langs de kust liggen diverse bootjes voor anker en er zijn hier en daar een paar stijgers met wat meer boten. Na mijn tocht stapte ik met een brede glimlach uit mijn boot en toen ze suggereerden dat ik de volgende ochtend weer welkom was, liet ik mij dat geen twee keer zeggen.
Helaas was de Wintech de volgende dag al vergeven maar er lagen voldoende skiffs. Mijn nieuwe skiff voer voor geen meter totdat ik in de gaten kreeg dat er teveel dolpenringetjes op mijn dolpen zaten. Het was een beetje gepiel om die er op het water uit te halen maar de boot liep gelijk een stuk beter.
Een van de oudere instructeurs liet blijken dat ik mij bij de groep van skiffeurs moest voegen. Hij instrueerde zijn leerlingen vanuit een motorbootje. Ook ik kreeg een paar nuttige tips terwijl hij vlak achter mijn boot voer. Overigens vond ik de boeggolf van zijn motorbootje vlakbij mijn puntje behoorlijk intimiderend. Gelukkig had hij niet zoveel aan te merken en voer hij snel naar een andere leerling.
Een paar opmerkelijkheden. Boten worden met zoet water afgespoten ondanks dat het meer er helder en schoon uitziet. Handvaten werden in het water gedompeld. Niet gek als je bedenkt dat je in zuidelijk Frankrijk iets meer zweet en zich mogelijk zout ophoopt.
Overigens kan ik je aanbevelen om op vakantie eens bij een andere vereniging naar binnen te stappen. Je wordt veelal vriendelijk benaderd en je doet een leuke ervaring op. Op deze manier heb ik ooit ook op het meer van Bled gevaren. Ik kreeg daar bijna hoogtevrees aangezien het water daar zo helder is en ik heb twee op het Vier Woud Steden meer geroeid met in de verte de wit bedekte Alpen toppen.
Tekst en foto: Maarten Peters