Roeien op zee had ik nog nooit gedaan. Toen ik deze zomer werd gevraagd om mee te doen aan een tocht, greep ik deze kans. Het werd een onvergetelijke belevenis. Heel anders dan het roeien de Amstel. Avontuurlijker, spannender, uitdagender.
Het begon gelijk onstuimig, die eerste dag van Makkum naar Harlingen. Onder normale omstandigheden een afstand die in drie uur geroeid kon worden. Maar het was windkracht 6, en de zee ging tekeer. Het was niet zo slim om die dag te vertrekken, besefte ik achteraf. Maar de organisator op de begeleidende zeilboot besliste dat het niet anders kon. Voor mij was het allemaal nieuw en onbekend, de golven waren zo hoog dat je soms met je roeispanen in de lucht roeide en de golven in mijn nek sloegen. Een van onze andere boten kwam in de problemen (de 2) . De kustwacht moest in actie komen om de roeiers te redden. Na zes uur tegen wind en stroming roeien kwamen we vermoeid en hongerig in Harlingen aan. Het was de vuurdoop. Na deze eerste zware dag, was geen zee meer te hoog.
Toen werd het vooral een rustgevende en ontspannende sensatie. De zeehondjes die je bijna kon aanraken, het droogvallen op het wad, de deining, de sfeer, de gezelligheid. In vijf dagen roeiden we 120 kilometer op de Waddenzee. De verste afstand op één dag was 40 kilometer. We zijn op Ameland en Terschelling geweest en twee keer vielen we droog op het wad. Als we op de bestemming waren, gingen we aan boord van de clipper. We hadden een super gezellige groep, met van Michiel de Ruiter; Angela, Chretienne, Monica, Sylvia, Michel en Lucas, een paar roeiers uit Delftland en een paar Duitse roeiers. We sliepen ook op de clipper en dronken heel af en toe een borreltje!
Meer dan 20 kilometer had ik nooit geroeid. Op zee moet je rekening houden met de getijden. De ene keer zijn er hoge golven, de andere keer een flinke stroming, de andere dag geen rimpeltje te bekennen. Je moet aan elke slag opnieuw wennen. Omdat we ervaren roeiers zijn, lukte het snel om de slagen op elkaar af te stemmen.
Op zee is de techniek minder belangrijk en ook de snelheid is geen issue. Daarentegen moet je wel navigeren en de golven en boten om je heen in de gaten houden. Dat vergt wel meer inspanning, concentratie en fysieke belasting. Je moet het wel kunnen volhouden om minstens drie uur lang continue en stevig door te roeien.
Midden op zee maak je alles heel intens mee. Zoals zeehondjes die zo dicht om je heen zwemmen dat je ze kunt aanraken. Dat is magisch, Ook het uitzicht was mooi, het voelde soms als roeien in een schilderij en eén zijn met de natuur is prachtig. Ik wil altijd nog een keer de oversteek naar Engeland maken. Dat verlangen is na deze ervaring alleen maar sterker geworden.
Rianne Lek