Na een wat hobbelige weg (of vaart) richting kleine stuur kan ik sinds donderdag 16 september eindelijk zeggen “op naar grote stuur”. Alleen al over die hobbels zou ik een giga-lang artikel kunnen schrijven maar dat houd ik liever beknopt; de roeisport is stukken technischer dan ik dacht, gekweld door chronisch fysieke klachten, blessureleed en jawel: geen les door corona. Bij tijd en wijlen heb ik me afgevraagd waarom ik dit ook al weer wilde… Gelukkig deden de frisse buitenlucht, de mooie omgeving, mijn liefde voor sporten, mijn “ik moet dit kunnen – mentaliteit”, de gezelligheid onder de mede-BRC-ers en de aanmoedigingen en aanwijzingen van menig instructeur wonderen. En daarnaast werden al mijn verwoede pogingen om de techniek goed te leren, de controle over de gehele boot te houden afgewisseld met soms ronduit komische taferelen in de boot door “YouTube-waardige” wissels van plek. Vol goede moed, maar ook met enige (controle-) angsten, stap ik vanaf nu de zaterdagen in de C4x+ (jawel het roeiboekje zit er goed in…): op naar grote stuur!
Voor een ieder die onlangs begonnen is: als ik het kan…
Tot ziens, Petra van Onna