Dinsdagochtend roeien – nieuw en oud
Nu ‘het roeien’ voor veel leden van MdR door COVID-19 voorlopig in de pauze-stand is gezet, is het denk ik leuk om even terug te kijken naar de dagen dat we als 18-plussers nog mochten roeien in andere boten dan een skiff of C1.
Elke dinsdagochtend wordt er geroeid bij MdR, tenzij het stormt of vriest of COVID-19 het onmogelijk maakt. Het is een enthousiaste groep met een mix van zeer ervaren en minder ervaren roeiers. Instructeur Dick introduceert hier graag nieuwe roeiers die net of bijna over hun stuur- en roeiproef 1 (kleine stuur) beschikken.
Dinsdag 13 oktober werd een bijzondere dag.
Er hangen nieuwe COVID-19-beperkingen bij groepssporten in de lucht. Maar de lucht is ook vooral blauw en er is bijna geen wind. De weersverwachting is dus perfect. Wel 15 mensen staan er die ochtend bij het clubhuis, waaronder 3 nieuwelingen: Esther, Carla en ik. Men telt om 09.30 u de neuzen en kiest dan de bijpassende boten. Drie boten worden gevuld voor een roeitochtje in de vorm van een retour naar ‘het vlot’.
Het welkom is warm. De nieuwe namen in de groep worden hardop in het geheugen geprent. Leuk is de afspraak dat iedere boot door zoveel mogelijk mensen naar (en later weer uit) het water wordt gedragen. Minstens tien paar handen maken het werk licht en leuk: geen gezeur, we doen het allemaal samen.
De tocht verloopt relaxed. Bij het vlot is er een wissel van ‘stuur’. Voor ons als nieuwkomers is het een prettige en ontspannen kennismaking. De instructeurs in de groep hadden al aangekondigd: let op, we gaan met z’n allen roeien en geven dus geen les. De complimenten van de teamgenoten nemen we onderweg dus met plezier in ontvangst, net als enkele suggesties die het teamwork optimaliseren.
Onderweg geen ‘achtjes, strijken, oefening lage brug of noodstop’. Bij een volgende keer eens vragen hoe ‘current’ iedereen is met dat soort dingen!
Ondanks het geldende motto ‘blijf niet hangen, recht naar huis toe[1]’, is er toch na afloop even tijd voor meegebrachte koffie en thee. Daarbij let men op voldoende onderlinge afstand. Bij het drinken is wat lekkers dit keer, omdat Rita Pouwer na zo’n 44 jaar (!) afscheid neemt. Ze blijft lid, maar door blessures, opgelopen omdat iemand anders niet helemaal goed oplette, vindt zij het niet meer verantwoord om te roeien. Niet leuk, maar zij neemt zo’n besluit het liefst zelf. Dat verdient alle waardering denk ik.
Gert
[1] Uit een liedtekst van Doe maar