mdrhome1
mdrhome2
mdrhome3
mdrhome4
mdrhome5
mdrhome6
mdrhome7
mdrhome8
mdrhome9
mdrhome10
mdrhome11
mdrhome12
mdrhome13
mdrhome14
mdrhome15
mdrhome16
mdrhome17
mdrhome18
mdrhome19
mdrhome20
mdrhome21
mdrhome22
mdrhome23
mdr_kalenders_3000x2000
Mdr Nieuwsbrief 3000x2000
Kanopolo 3000x1500
roei_brc_3000x2000
kano_toer_750x500
mdr_roei_wedstrijd_1_3000x2000
mdr_wildwatervaren_3000x2000
mdr_vereniging_ereleden_3000x2000
mdr_jeugdroeien_3000x2000
Kanoles 3000x2000
Mdr Dames Acht 3000x2000
mdr_roeiinstructie_3000x2000
Vloot 1500x1000
mdr_kanopolo_training_3000x2000
mdr_roei_toertochten_3000x2000
mdr_marathonroeien_3000x2000
mdr_login_3000x2000
mdr_brandingvaren_3000x2000
mdr_kanotoertochten_3000x2000
roei_roeitechniek_3000x2000
Mdr Kanopolo Nk 3000x2000
Acht Op Vlot 1500x1000
mdr_documenten_3000x2000
previous arrow
next arrow

Het sportadvies

Schrijf07 1500x1000

”U lijkt mij wat gedeprimeerd” zeidie.
“Dat kan wel wezen, maar er is echt niks naars hoor” zei ik.
“Doet U aan sport?” vroegie
“Jawel, boodschappen sjouwen” zei ik.

“Kom.. kom…” zeidie, bijna geïrriteerd.
“U zou echt eens aan sport moeten doen. Gaat u eens op tennisles. Die club is hier vlak bij.
U zult zien hoe gezellig dat is. Gezellig en gezond”.

“Dus ik mankeer eigenlijk niks”  vroeg ik nog.
“Nee, U bent prima in orde. Wat meer afleiding en U voelt zich weer helemaal goed.”
En ik zei: “O… nou,  dank u wel voor het goeie advies, dag dokter.”

Affijn, ik dus lid van die tennisclub hier. Nog nooit van mijn leven getennist, maar alla… doktersvoorschrift. Dus een racket gekocht en zo een mal kort rokje.
Na weken pokkeweer ging ik dus eindelijk die baan op. Nou mens, dat viel me toch tegen!
Geen bal kreeg ik over dat net. Maar na een tijdje ging het ineens, dus ik wil die bal een gloeiende hengst geven met dat ding en daar máái ik me toch over die bal heen! Recht op me tanden! Gebroken tand, lip stuk, mond vol bloed.

Nou ja, pech. Kan gebeuren. Twee weken later toch maar weer naar die les. Het kwam met bakken uit de lucht. “Gaan we door of stoppen we?”, vroeg die vent. Die leraar dus.
Ik ben der nou toch, dacht ik, dus nou effe doorbijten. Ik was doorweekt.
De volgende dag was ik zo verkouden, dat me ogen er bijkans van dicht zaten. En bronchitis, dat óók nog.

Nou wilde ik niet kinderachtig wezen dus twee weken later toch weer, huppekee, die baan op.
Het ging toch in ene goed zeg. Hoppa hoppa, achter mekaar die bal over dat net. Ik kreeg er echt lol in. En opeens verdraai ik me daar toch mijn knie. God wat een pijn, ik bestierf het haast. Dus naar de eerste hulp.  En wat zeiden ze dat het was? Een voetbalknie!
Nog nooit in me leven gevoetbald. Moest ik twee weken sukkelen met elleboogkrukken.

Na een week deed mijn arm pijn. Het werd steeds erger. Ik weer naar mijn huisarts. Zegt ie: “Niets ernstigs. Wat U heeft noemen we een tenniselleboog.”
“Een TENNISELLEBOOG? “ zei ik. Ik had Godsamme maar drie keer op die baan gestaan!
“Weet U wat ….”  zeidie toen, “Gaat U eens lekker zwemmen. Er is een goede zwemvereniging hier in het dorp. U zult zien hoe gezellig dat is. Gezellig en gezond”.
Ik zei weer: “Nou eh…. bedankt voor het goeie advies, dag dokter.”

Ja, ik ben me daar gek, ik ben helemaal klaar met sport.

Scroll naar boven